ต่อไป »

[takura]

ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ดีนะ คนกลัวสังคมมารวมตัวกันมันทำให้เข้าสังคมได้ง่ายขึ้น เพราะในกลุ่มมีแต่คนแบบเดียวกัน

สู้ ๆ ครับ

[projectgun8]

อ่านเม้นต์แล้วทำไมบางคนใจร้ายจังอะ ตอนเขาโพสต์อย่างนี้โรคเขาอาจจะกำเริบอยู่ก็ได้ใครจะไปรู้ คำพูดบางคำคุณมันไม่ได้รุนแรงสำหรับคุณ แต่มันอาจรุนแรงสำหรับคนที่อ่านก็ได้ ผมไม่ได้สัมผัสคนเป็นโรคซึมเศร้าแบบตัวๆหรอก แต่จากกระแสที่การที่มีคนเป็นโรคอย่างนี้อยู่เยอะ ก็ตามข่าวตามอ่าน เขาไม่ได้ต้องการความเห็นใจ ไม่ต้องการให้บอกสู้ๆ ขอแค่เพียงรับฟังก็พอ คนที่ด่าเนี่ยกล้าเสี่ยงมั้ยว่าเขาไม่ได้เป็นจึงกล้าด่า กล้ารับผิดชอบมั้ยกับคำพูดตัวเองถ้าหากผู้อ่านเกิดความคิดมากเพราะคำพูดของตัวคุณเองอะ

ผมไม่รู้หรอกว่า เจ้าของโพสต์เป็นหรือไม่เป็น แต่ผมจะไม่เสี่ยงทำให้อ่านแล้วคิดมาก ผมเข้าใจพี่เจ้าของโพสต์นะครับ
คนอื่นๆในบอร์ดไทยเสียวพร้อมรับฟังเสมอครับ หากว่างๆก็แวะเวียนมาพูดคุยได้ครับ เพื่อนๆในบอร์ดพร้อมรับฟังนะ

[bigbikeinfo]

สู้ๆ

[Chainnapat]

จากประสบการ์ณผมนะครับ ไม่รู้ว่าเป็นโรคกลัวสังคมหรือเปล่า แต่อยากจะแชร์ให้ฟังนะครับ ^^"

ผมเป็นคนขี้อายประหม่า ไม่กล้าแสดงออกมาตั้งแต่เด็กเลยนะครับ ออกจากบ้านทีก็กลัว ยิ่งรู้ว่ามีกิจกรรมอะไรทีต้องออกไปหน้าห้อง ผมโดดเลยนะครับ 555 แต่ว่าผมจะมีเพื่อนสนิทอยู่ 2-3 คนเวลาชวนไปไหนก็สามารถออกจากบ้านได้ตามปกติเลยนะครับ แต่ถ้ายืนอยู่คนเดียวทำอะไรไม่ถูกจะเป็นประมาณ หยิบโทรศัพท์มากดทั้งๆทีไม่มีอะไรให้กด(ซัมซุงฮีโร่^^") และก็เก็บเข้ากระเป๋าเดินไปหามุม ทีไม่มีคนแอบ และก็หยิบโทรศัพท์เข้าหยิบออก จนกว่าเพื่อนมาก็จะรู้สึกเหมือนปกติ นะครับ พอเข้าวัยทำงานแรกๆจะไม่ค่อยชินจนอยู่ไปนานๆ ก็เหมือนคนปกติทั่วไปเลยนะครับ นั้งรถเมล์ พูดคุยได้ปกติ จนตอนนี้ออกจากงานมา 2 ปีแล้วทำออนไลน์อยู่ที่้บาน และมีแฟนกับมีลูก ทำงานออนไลน์เหมือนกันนะครับ ปัจจุบันเหมือนว่าอาการจะกลับมาบ้างเวลาโดนใช้ไปซื้อของข้างนอก ก็จะประหม่ากระสับกระส่าย ต้องอุ้มลูกไปด้วยทุกครั้งเลย เวลาอาการออกก็จะชวนลูกคุยด้วย (ลูกยังพูดไม่ได้นะครับ--") แฟนก็จะบ่นๆหน่อยนะครับแต่เค้าก็รู้ว่า ผมกลัวคนเยอะๆเค้าเลยจะพยามให้ผมออกจากบ้านอยู่บ่อยๆ

อาการยังนี้ผมว่าคงต้องมีเพื่อน หรือ แฟน ก็น่าจะหายไปนะครับ การทีได้พูดกับผู้คนหลายประเภทน่าจะหายไปเองได้ ความคิดส่วนตัวนะครับ   

[livenow]

อ่านเม้นต์แล้วทำไมบางคนใจร้ายจังอะ ตอนเขาโพสต์อย่างนี้โรคเขาอาจจะกำเริบอยู่ก็ได้ใครจะไปรู้ คำพูดบางคำคุณมันไม่ได้รุนแรงสำหรับคุณ แต่มันอาจรุนแรงสำหรับคนที่อ่านก็ได้ ผมไม่ได้สัมผัสคนเป็นโรคซึมเศร้าแบบตัวๆหรอก แต่จากกระแสที่การที่มีคนเป็นโรคอย่างนี้อยู่เยอะ ก็ตามข่าวตามอ่าน เขาไม่ได้ต้องการความเห็นใจ ไม่ต้องการให้บอกสู้ๆ ขอแค่เพียงรับฟังก็พอ คนที่ด่าเนี่ยกล้าเสี่ยงมั้ยว่าเขาไม่ได้เป็นจึงกล้าด่า กล้ารับผิดชอบมั้ยกับคำพูดตัวเองถ้าหากผู้อ่านเกิดความคิดมากเพราะคำพูดของตัวคุณเองอะ

ผมไม่รู้หรอกว่า เจ้าของโพสต์เป็นหรือไม่เป็น แต่ผมจะไม่เสี่ยงทำให้อ่านแล้วคิดมาก ผมเข้าใจพี่เจ้าของโพสต์นะครับ
คนอื่นๆในบอร์ดไทยเสียวพร้อมรับฟังเสมอครับ หากว่างๆก็แวะเวียนมาพูดคุยได้ครับ เพื่อนๆในบอร์ดพร้อมรับฟังนะ

ว่าผมหรือเปล่าไม่แน่ใจ จะว่าใจร้ายก็ว่าได้ครับแต่ที่บอกดีสำหรับทั้งคนโพสต์กับคนที่จะมาเข้ากลุ่ม คุณรับผิดชอบได้ไหมล่ะถ้ามารวมกลุ่มกันแล้วจะไม่หนักไปกว่าเดิม ถ้ามีคนเลวๆเข้ามาอยู่ในนั้นอาจจะมีคนคิดสั้นมากกว่าหนึ่งคนด้วย ผมมั่นใจว่าหมอก็ไม่แนะนำให้ทำแบบนี้ ถ้าจะเข้าสังคมควรจะเริ่มจากคนใกล้ตัว พอ่ แม่ ญาติพี่น้อง  และต้องมีคนพาเข้าไม่ใช่ให้เดินออกไปคนเดียวเลยตั้งแต่แรก  มันผิดตั้งแต่เริ่มแล้วครับขนาดหมอเขายังไม่เปิดเผยข้อมูลคนป่วยเลย นี่เล่นให้ทิ้งข้อมูลที่อยู่ไว้ เรื่องพวกนี้มันอ่อนไหว ถ้าหมอคนที่รักษาเจ้าของกระทู้เขาแนะนำให้ไปหาเพื่อนในออนไลน์ผมก็ขอโทษครับ แต่ผมไม่เคยเจอวิธีรักษาแบบนี้

[bompople]

เข้าใจครับ คนใกล้ตัวก็เป็น

ไม่อยากจะใช้คำว่า สู้ๆ เพราะบางทีคำนี้มันจะเป็นคำที่บั่นทอนความรู้สึก

และผมก็ไม่แนะนำให้รวมกันกลุ่มสำหรับคนที่เป็นซึมเศร้านะครับ เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะเป็นข้อดีและกลายเป็นการเอาปัญหามาระบายใส่กัน แล้วก็กลายเป็นภาวะที่แย่กว่าเดิม

ยาที่หมอให้กินสำคัญนะครับ กินให้ตรงให้ครบ เพราะมันช่วยได้ และที่สำคัญอย่าหยุดยาเองเด็ดขาด (จากประสบการณ์ตรง)

เอาเป็นว่า ขอให้คุณพบกับคนรอบข้างที่เข้าใจนะครับ

ปล. ถ้ามีเวลา ย้ำว่ามีเวลานะครับ ลองเลี้ยงสัตว์ช่วยได้ครับ คนใกล้ตัวผมเป็นโรคนี้ และไม่อยากเข้าสังคม แต่ได้เลี้ยงโกลเด้น คุณเชื่อไหม ทุกวันนี้เขามีสังคม(คนเลี้ยงหมาด้วยกัน) และอาการก็ดีขึ้้นมาก ๆ ด้วย

[meawkung]

ผมก็แค่ฝันว่าสักวันผมจะได้นั่งรถไฟเข้าไปเที่ยวกรุงเทพเท่านั้นเอง ผมก็เลยถามเผื่อไว้ว่าใครอยู่แถวไหนแต่ว่าก็ไม่ได้ให้บอกบ้านเลขที่ เลขที่บ้านของผมเองผมก็ไม่ได้ลง ชื่อหมู่บ้านผมก็ไม่ได้บอก

ผมแค่วาดฝันว่าถ้าอีกหลายเดือนข้างหน้า ถ้าหากผมหายจากโรคได้จริง ผมอยากจะเป็น Youtuber ดูเผื่อจะได้ไปถ่ายในกรุงเทพ เข้ากรุงนี่ความฝันผมเลยครับ


เพื่อนสนิทผมที่คอยพาผมออกนอกบ้านเขาย้ายไปขอนแก่นแล้ว ผมก็แค่คิดว่าถ้าได้เพื่อนใหม่คงดีครับ




ถามว่าผมมีเพื่อนในกรุงเทพเหลืออยู่มั๊ย มันก็ต้องมีอยู่แล้วครับ แต่มันดันเป็นกลุ่มที่เคยพูดดูถูกผม

ส่วนญาติก็มีแต่คนที่เคยรังแกหรือไม่ก็ดูถูกผม

ผมคงต้องเริ่มชีวิตใหม่โดยไม่มีคนคอยช่วย ไม่งั้นก็คงต้องเปลี่ยนรูปแบบรายการเป็น ทำอยู่ที่บ้านหรือแถวบ้าน

แต่ที่กังวลที่สุดคือพ่อแม่ ซึ่งอาจจะห้ามผมหรือโกรธมาก ถ้าหากว่าเห็นผม "แต่งหน้า" เพื่อเข้ากล้องแน่ๆครับ ก็เลยอยากหาเรื่องออกจากบ้านมากกว่า





ผมยอมรับว่าตอนตั้งกระทู้รีบร้อนเกินไปเลยไม่ทันคิด เอาเป็นว่าทุกคนไม่ต้องระบุบริเวณที่อาศัยอยู่ก็ได้ครับ ก็ไม่ได้กระเหี้ยนกระหืออยากได้ที่อยู่มากหรือจะรีบร้อนพากันออกไปไหนอยู่แล้ว โปรเจค Youtube ที่พูดมามันอยู่ในระดับเตรียมการเท่านั้น เพียงแต่ผมไม่อยากจะพูดถึงมันในตอนตั้งกระทู้ เพราะถ้าพูดแล้วไม่สำเร็จมันก็หน้าแตกใช่มั๊ยล่ะ

แล้วก่อนตั้งกระทู้ผมไม่ได้คิดมาก่อนว่าตัวเองเองก็มีสิทธิถูกหลอกหรือมีคนเข้ามาเอาเปรียบด้วยเหมือนกัน สงสัยผมคงต้องหยุดเอาแค่เป็นเพื่อนคุยกันในไลน์ก็พอแล้วมั้ง ขอบคุณที่เตือนนะครับ


ที่ผ่านมาผมอยู่ที่นี่มาหลายปีไม่เคยมีประวัติเสียหายก็ขอร้องอย่าเอาผมไปรวมกับกรณีอื่น แล้วตอนนี้ผมก็ออกอาการเครียดแรงมากแล้วนะไม่น่ารีบมาตั้งกระทู้ตอนนี้เลย น่าจะรักษาให้หายๆไปก่อน  

[livenow]

ผมว่าทำแบบที่อีกทานแนะนำก็ดีครับ เลี้ยงหมา แล้วก็ลองออกไปเล่นกีฬาก็ได้ครับง่ายที่สุดแล้วที่จะรู้จักคนที่เขาไปออกกำลังเหมือนๆกัน

[BOS]

ผมก็เป็นโรคกลัวสังคมครับ แต่ชีวิตผมไม่เคยซึมเศร้าเลย
คงเป็นเพราะแถวบ้านผมอากาศดีครับ อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ผ่อนคลายสุดๆ
เลี้ยงหมา 4 ตัว วิ่งกันวุ่น เดินตามตูดต้อยๆ
มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง นานๆทีก็มานั่งคุยกัน บ้างก็ชวนกันไปวิ่ง ไปปั่นจักรยาน ออกกำลังกายกัน
อยู่ใน comfort zone + o-zone ชีวิตอาจไม่หวือหวา ไม่สะดวก แต่สบายใจสุดๆครับ

แต่ก็คิดว่าสักวันจะ out of my comfort zone อยู่เหมือนกันครับ แค่ตอนนี้ยังไม่พร้อม

[duocore]

ทานยา ตามแพทย์สั่ง อย่าให้ขาดครับ พบแพทย์ตามที่นัด
จะช่วยเราได้ครับ

โรคกลุ่มนี้อยู่ในกลุ่มเดียวกับ Panic เกิดจาก สารเคมีในสมองเรามากไป ทานยาสักพักก็ช่วยได้ครับ ปรับวิธีคิดและการใช้ชีวิตใหม่ครับ
ค่อยๆเริ่มออกไปเข้าสังคม กลุ่มเล็กๆ ให้มากขึ้น  มาพูดคุยใน TSB บ่อยก็ได้ครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Solid Snake]

เป็นเพื่อนคุยให้ได้นะ แต่เราแก่หน่อย 39 แระ 5555

[dermapond]

ธรรมมะช่วยคุณได้ครับ ย้ำนะครับ ช่วยคุณได้ แต่ถ้าคุณไม่มั่นใจ คุณต้องศึกษา ไม่ต้องเชื่อผม แต่คุณต้องศึกษาเอง ค้นหาใน google นี่แหละครับ

อันดับแรกคุณต้องทำความเข้าใจว่ามนุษย์ แต่ละคนมีความแตกต่างในด้านความคิด คุณจะได้เจอกับคนมากมายหลากหลายสไตล์สังคมที่มีทั้งได้ดั่งใจ และไม่ได้ดั่งใจ เพราะฉะนั้นจะหาความได้ดั่งใจตลอดมันไม่มีแน่นอน คุณจึงต้องปล่อยวางในขั้นแรกก่อน แล้วคิดซะว่ามันคือธรรมชาติ คุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดของคนเหล่านี้ได้ เลิกคิดข้อนี้ไปเลย (แต่ถ้าคุณชนะเรื่องนี้ได้คุณจะเริ่มเปลี่ยนความคิดคนให้ดีขึ้นได้ แต่ถ้าคุณยังป่วยคุณต้องเอาตัวเองให้เยี่ยมก่อน) แต่ในสังคมอีกด้านที่ดีๆมันก็มีอีกเยอะ คุณต้องอย่าหยุดตามหา ออกไปหามัน ถ้าไม่เจอก็ย้อนไปเหมือนที่กล่าวไปแล้ว(มันคือธรรมชาติ) อย่าเสียเวลาคิดถึงคำใดๆที่คิดว่า ดูถูก ด่า พูดลบใส่ มุ่งหน้าไปหาด้านดีๆอย่างเดียว  ออกไปหาสังคมที่ให้เกียรติคุณ ที่ไหนล่ะ? เยอะสุดก็สถานปฏิบัติธรรม  หรือนักธุรกิจที่คิดบวก ยิ้มเข้าไว้ครับ

[Botarmz]

ลงชื่อด้วยคนครับ อยากคุย + แบ่งปันประสบการณ์เหมือนกัน ผมนี่เป็นตั้งแต่เด็กๆเลย ปัจจุบันอายุ 20 ครับ 

[taunta talanda]

 

[pondpond319]

เผื่อท่านที่ไม่เข้าใจ
อาการของโรค คือ ไม่อยากออกจากบ้าน ไม่กล้าไปสุงสิงกับคนอื่น อาจจะเพราะว่า กลัวโดนหักหลัง กลัวโดนนินทา ไม่กล้าไว้ใจคน
กลัวสายตาคนรอบข้าง ผมเคยเป็นอยู่ครับ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยชอบออกไปไหน ไม่กล้าหาเพื่อนใหม่
เคยเป็นหนักๆคือ นอนไม่หลับ หมอบอก มีอาการเป็นโรคซึมเศร้าปรากฎด้วย
ได้ ยา ไรโวธิล มา

ปล.การใช้ยา จำเป็นต้องอยู่ในการควบคุมของแพทย์นะครับ และถ้าไม่จำเป็นไม่ควรหยุดยาเอง ถ้าเป็นไปได้ ไม่ต้องเริ่มใช้ยาจะดีที่สุดครับ :-)
ให้กำลังใจ จขกท ครับผม

[holidaytours]

ลองดูศึกษาธรรมมะ ดูซีรี่พระพุทธเจ้า จะทำให้จิตใจสงบ และเข้าใจชีวิตมากขึ้น
ใจสุข ทุกข์คลาย ด้วยวิธีคิดอันมีสติ จากธรรมะครับ

 

[jazzyrest]

อาการแบบนี้ไหมครับ ที่เขาเรียกว่ารักสันโดด ผมก็เป็นนะบางวันอยากอยู่คนเดียวไม่อยากเข้าสังคม แต่บางวันก็อยากไปเฮฮากับเพื่อนผูง แต่ส่วนใหญ่เพื่อนๆก็มีครอบครัวกันไป แยกย้ายกันไปบ้าง

[AdDow]

โรคกลัวสังคมเป็นไงครับ ไม่รู้จัก
ปัจจุบันก็ใช้ชืวิตอยู่คนเดียว ลำพัง ออกไปไหน ต่อไหนไปได้ทั่วไม่กลัวนะ
ประมาณศิลปินเดี่ยว สบายใจ มีเหงาบ้าง เวลาเหงาก็หาอะไรมาทำ หาอะไรมาดู หรือไม่ก็ออกไปข้างนอกเดินดูของในห้าง แวะเข้าร้านหนังสือ หาหนังสือมาอ่าน

[Japam]

สวัสดีครับ เจ้าของกระทู้และทุกๆ ท่าน ผมขอเกาะกระทู้นะครับ ผมมีกรณีนอนไม่หลับ สะดุ้งตื่นบ่อย ฝันร้ายบ่อยๆ จนไปพบหมอครับ แต่หมอไม่ได้ให้ยาทาน ถ้ายังไงให้คุณติดต่อเพื่อนเก่าๆ ครอบครัวก็เป็นแรงผลักดันคอยให้กำลังใจ  คุณน่าจะพอทำได้อยู่นะ พยายามนะครับ 

[kik_iratda]